18 Σεπτέμβρη σήμερα (ένα χρόνο από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τους φασίστες της Xρυσής Αυγής), θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις σχετικά με το θέμα…
Ο νεοφασισμός στην Ελλάδα γενικά, και η άνοδος της δολοφονικής και νεοναζιστικής οργάνωσης Χρυσής Αυγής ειδικά, βασίσθηκε και βασίζεται στην άνοδο του κοινωνικού και θεσμικού ρατσισμού. Δυο ουσιώδη παράγοντες που τουλάχιστον στο αντι-μεταναστευτικό και στα άλλα αντίστοιχα κοινωνικά ζητήματα έπαιξαν σημαντικό ρολό.
Στην ουσία, ενώ οι κυβερνήσεις ΝΔ – ΠΑΣΟΚ υιοθέτησαν πλήρως, τη ατζέντα της Χρυσής Αυγής για το μεταναστευτικό κλπ, οι κοινωνικές «κατακραυγές» κατά μεταναστών ολοένα και περισσότερα γίνονται νομιμοποιημένες κοινωνικές συμπεριφορές. Το πογκρόμ της Χρυσής Αυγής στο κέντρο της Αθήνας το 2011 με τη πλήρη κοινωνική και θεσμική ανοχή, συγκρίνεται με το πογκρόμ της Ελλάς με το «Ξένιος Δίας». Η αγρία δολοφονία του μετανάστη Σαχζάντ Λουκμάν (17 Γενάρη του 13) από τα μέλη της χρυσής αυγής στην ουσία προετοίμαζε το έδαφος για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα (18 Σεπτέμβρη του 13). Την επίθεση στα μέλη του ΠΑΜΕ στο Πέραμα, και τις επιθέσεις κατά LGBTQ κοινότητα ή τους ΡΩΜΑ προηγήθηκαν, εκατοντάδες ίσως και χιλιάδες ρατσιστικές και ξενοφοβίες επιθέσεις εις βάρος των μεταναστών και προσφυγών με σοβαρά θύματα. Συμπέρασμα (;): ένας σοβαρός αντιφασιστικός αγώνας δεν πρέπει να αγνοήσει, και θα είναι λάθος αν υποβαθμίσει, την ανάγκη της συνεχομένης αντιρατσιστικής, σε κάθε πόλη, σε κάθε γειτονιά και σε καθημερινή βάση. Mόνο έτσι θα χτυπηθεί η βάση του φασισμού. Θεωρώ επίσης ότι είναι λάθος ο αντιφασιστικός αγώνας να επικεντρώνεται στο πρόσωπο του Φύσσα και να τον «αγιοποιεί», όπως είναι λάθος επίσης η υπερβολική ωραιοποίηση του γεγονότος (δολοφονία του Φύσσα) με την υπερβολική χρήση του συνθήματος «Ο Παύλος ζει», ζει;. Ο Φύσσας ήταν από το εδώ πλευρά , ένας από εμάς και αντιφασίστας αλλά θα μπορούσε να είναι ο καθένας και καθεμιά στη θέση του, όπως και ο Σαχζαντ Λουκμάν ήταν ένας φτωχός μετανάστης και εργάτης (δικός μας δηλαδή), αλλά θα μπορούσε στη θέση του όμως να είναι ο κάθε μετανάστης. Μακροπρόθεσμα βέβαια ο κοινωνικός ρατσισμός, ο θεσμικός ρατσισμός και ο φασισμός απαιτούν ιδιαίτερο διαφορετικό τρόπο αντιμετώπισης. Οφείλουμε όμως από το φασισμό πρώτα να αφαιρέσουμε την κοινωνική και θεσμική ομπρελά, με άλλα λογία να του στερήσουμε την κοινωνική και θεσμική νομιμοποίηση. Και τότε, επειδή ξέρουμε καλά ότι ο φασισμός δεν πεθαίνει μονός του θα τον τσακίσουμε. ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΔΕΝ ΣΥΧΩΡΟΥΜΕ!
Νασίμ Λομάνι
ΠΡΕΖΑ TV
18-9-2014
Ο νεοφασισμός στην Ελλάδα γενικά, και η άνοδος της δολοφονικής και νεοναζιστικής οργάνωσης Χρυσής Αυγής ειδικά, βασίσθηκε και βασίζεται στην άνοδο του κοινωνικού και θεσμικού ρατσισμού. Δυο ουσιώδη παράγοντες που τουλάχιστον στο αντι-μεταναστευτικό και στα άλλα αντίστοιχα κοινωνικά ζητήματα έπαιξαν σημαντικό ρολό.
Στην ουσία, ενώ οι κυβερνήσεις ΝΔ – ΠΑΣΟΚ υιοθέτησαν πλήρως, τη ατζέντα της Χρυσής Αυγής για το μεταναστευτικό κλπ, οι κοινωνικές «κατακραυγές» κατά μεταναστών ολοένα και περισσότερα γίνονται νομιμοποιημένες κοινωνικές συμπεριφορές. Το πογκρόμ της Χρυσής Αυγής στο κέντρο της Αθήνας το 2011 με τη πλήρη κοινωνική και θεσμική ανοχή, συγκρίνεται με το πογκρόμ της Ελλάς με το «Ξένιος Δίας». Η αγρία δολοφονία του μετανάστη Σαχζάντ Λουκμάν (17 Γενάρη του 13) από τα μέλη της χρυσής αυγής στην ουσία προετοίμαζε το έδαφος για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα (18 Σεπτέμβρη του 13). Την επίθεση στα μέλη του ΠΑΜΕ στο Πέραμα, και τις επιθέσεις κατά LGBTQ κοινότητα ή τους ΡΩΜΑ προηγήθηκαν, εκατοντάδες ίσως και χιλιάδες ρατσιστικές και ξενοφοβίες επιθέσεις εις βάρος των μεταναστών και προσφυγών με σοβαρά θύματα. Συμπέρασμα (;): ένας σοβαρός αντιφασιστικός αγώνας δεν πρέπει να αγνοήσει, και θα είναι λάθος αν υποβαθμίσει, την ανάγκη της συνεχομένης αντιρατσιστικής, σε κάθε πόλη, σε κάθε γειτονιά και σε καθημερινή βάση. Mόνο έτσι θα χτυπηθεί η βάση του φασισμού. Θεωρώ επίσης ότι είναι λάθος ο αντιφασιστικός αγώνας να επικεντρώνεται στο πρόσωπο του Φύσσα και να τον «αγιοποιεί», όπως είναι λάθος επίσης η υπερβολική ωραιοποίηση του γεγονότος (δολοφονία του Φύσσα) με την υπερβολική χρήση του συνθήματος «Ο Παύλος ζει», ζει;. Ο Φύσσας ήταν από το εδώ πλευρά , ένας από εμάς και αντιφασίστας αλλά θα μπορούσε να είναι ο καθένας και καθεμιά στη θέση του, όπως και ο Σαχζαντ Λουκμάν ήταν ένας φτωχός μετανάστης και εργάτης (δικός μας δηλαδή), αλλά θα μπορούσε στη θέση του όμως να είναι ο κάθε μετανάστης. Μακροπρόθεσμα βέβαια ο κοινωνικός ρατσισμός, ο θεσμικός ρατσισμός και ο φασισμός απαιτούν ιδιαίτερο διαφορετικό τρόπο αντιμετώπισης. Οφείλουμε όμως από το φασισμό πρώτα να αφαιρέσουμε την κοινωνική και θεσμική ομπρελά, με άλλα λογία να του στερήσουμε την κοινωνική και θεσμική νομιμοποίηση. Και τότε, επειδή ξέρουμε καλά ότι ο φασισμός δεν πεθαίνει μονός του θα τον τσακίσουμε. ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΔΕΝ ΣΥΧΩΡΟΥΜΕ!
Νασίμ Λομάνι
ΠΡΕΖΑ TV
18-9-2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου