Μετά την Μοναδικότητα, η Παραδοξότητα (Strangeness). Σύμφωνα με αυτήν την θεωρία (?), η τεχνολογία θα φτάσει στο σημείο που θα προσπεράσει τον άνθρωπο, μην έχοντάς τον ανάγκη. Δηλαδή, θα μπορεί να εξελίσσεται μόνη της.
Μοναδικότητα
Ο κύριος Ray Kurzweil είναι συγγραφέας, εφευρέτης, φουτουριστής και υπερ-εγκέφαλος του ΜΙΤ. Ο Kurzweil είναι ιδρυτής του πανεπιστημίου νέων τεχνολογιών Singularity και του παγκόσμιου μουσικού συστήματος για άτομα με μαθητικές δυσκολίες Kurzeil. Έχει αποσπάσει πολλά διεθνή βραβεία, διαθέτει 17 τιμητικά ντοκτορά ενώ θεωρείται ο διάδοχος και συνεχιστής του Τόμας Έντισον. Το περιοδικό Forbes αναφέρεται σε αυτόν ως «η απόλυτη μηχανή σκέψης».
-Όπως λοιπόν, υποστηρίζει ο κύριος Ray Kurzweil:
Μέχρι το τέλος της δεκαετίας, οι υπολογιστές θα είναι το ίδιο έξυπνοι με τον άνθρωπο. Μέχρι το 2045, θα γίνουμε αθάνατοι.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του, το τέλος του ανθρώπινου πολιτισμού, όπως τον ξέρουμε, απέχει περίπου 35 χρόνια.
Αυτό επειδή, σύμφωνα με την θεωρία του, πλησιάζουμε σε μια στιγμή που οι υπολογιστές θα καταστούν ευφυείς, και όχι απλώς ευφυείς αλλά πιο ευφυείς από τους ανθρώπους. Όταν αυτό συμβεί, η ανθρωπότητα -το σώμα μας, το μυαλό μας, ο πολιτισμός μας- θα έχουν πλήρως και αμετάκλητα μεταποιηθεί. Πιστεύει ότι αυτή η στιγμή, όχι μόνο δεν είναι αναπόφευκτη, αλλά επίκειται.
Η υπολογιστική ισχύς αυξάνει με ταχυτάτους ρυθμούς και αυτό συνεπάγεται πως θα μπορούσε να έρθει θεωρητικά η στιγμή που, οι υπολογιστές θα είναι τόσο ικανοί, όσο η ανθρώπινη νοημοσύνη. Τεχνητή νοημοσύνη!
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να θεωρήσουμε ότι οι υπολογιστές θα σταματήσουν να γίνονται πιο ισχυροί. Θα συνεχίσουν την ανάπτυξη, έως ότου γίνουν πολύ πιο έξυπνοι από ό,τι είμαστε. Ο ρυθμός της ανάπτυξης θα συνεχίσει να αυξάνεται, επειδή θα αναλάβουν κάποια στιγμή μόνοι τους την ανάπτυξή τους, αντί του πιο αργόστροφου δημιουργού τους.
Στον αντίποδα όλων αυτών των απόψεων και προκλήσεων, εύλογα προκύπτουν καποια φιλοσοφικά η και ηθικά ερωτήματα:
Έστω ότι δημιουργήσαμε έναν υπολογιστή που μιλάει και ενεργεί σαν άνθρωπος:
Αυτό συνεπάγεται πως ο υπολογιστής αισθάνεται όπως ο άνθρωπος?
Ή άραγε, είναι απλά και μόνο ένα εξαιρετικό σύνθετο μηχάνημα χωρίς όμως αυτήν την μυστηριώδη ικανότητα της συνείδησης?
Mε ποιον τρόπο μπορούμε να το ξέρουμε αυτό?
-Εμβαθύνοντας, προκύπτουν και κάποια ακόμα θεμελιώδη ερωτήματα:Η ανάγκη (;) μας για την Παραδοξότητα για το «Ξένο», το πρωτόγνωρο [Strangeness]. Η μεγάλη πρόκληση για τους αλγόριθμους και τις νέες τεχνολογίες είναι να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε για το τι σημαίνει να χτίζουμε διασυνδέσεις - και τελικά σχέσεις - ανάμεσα σε πράγματα που δεν συνδέονται κατ' ανάγκη με κάποιον προφανή τρόπο.
Από την στιγμή που μπορώ να μεταφέρω την συνείδησή μου σε έναν υπολογιστή, είμαι ακόμα εγώ?
Ποιος αποφασίζει ποιος θα είναι αθάνατος?
Θα υπάρχει Reset?
Ποιος διαμορφώνει την διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε αισθανόμενο και μη αισθανόμενο?
Καθώς θ' αγγίζουμε την αθανασία, οι ζωές μας εξακολουθούν να έχουν νόημα?
Αν νικήσουμε τον θάνατο, μήπως τελικά, χάσουμε την ανθρωπιά μας?
>>> Δείτε περισσότερα: Ray Kurzweil: Το 2045 ένωση ανθρώπου-υπολογιστή και η Μοναδικότητα. http://osarena.net/news/ray-kurzweil-to-2045-enosi-anthropou-ipologisti-ke-i-monadikotita.html
Παραδοξότητα - Strangeness
Σύμφωνα με αυτήν την θεωρία (?), η τεχνολογία θα φτάσει στο σημείο που θα προσπεράσει τον άνθρωπο, μην έχοντάς τον ανάγκη. Δηλαδή, θα μπορεί να εξελίσσεται μόνη της.
Δεδομένου όλων αυτών με την Τεχνητή Νοημοσύνη που πλέον είναι σε μεγάλη διάσταση, η νέα αυτή θεωρία (;) αποκτά ένα ιδιαίτερο νόημα.
Η λέξη «strangeness» έχει διάφορες ερμηνείες στα αγγλικά, νομίζω όμως πως η πιο επικρατούσα για τον όρο είναι η «παραδοξότητα» και η «ξενικότητα».
Εν πάση περιπτώσει, η θεωρία (;) ότι η τεχνολογία θα φτάσει σε τέτοιο επίπεδο που όχι απλά θα προσπεράσει τον άνθρωπο, αλλά δεν θα τον έχει καν ανάγκη αφού θα μπορεί να εξελίσσεται μόνη της, μπορεί να έχει διάφορες συνέπειες που ίσως δεν μπορεί καν να τις βάλει ο νους μας.
Υπάρχει όμως και κάποια η οποία ισχυρίζεται πως την έχουμε ανάγκη.
Maria Bezaitis: Η αναπάντεχη ανάγκη μας για παραδοξότητα (strangeness)
Από την φοβία για το «ξένο», το άγνωστο και παράδοξο, περνάμε στην ανάγκη μας για αυτό.
Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζεται η Maria Bezaitis, ερευνήτρια και κύριος μηχανικός (principal engineer) στα εργαστήρια της Intel και, μεταξύ άλλων, κάτοχος διδακτορικού (από το Πανεπιστήμιο Duke), στην Γαλλική Λογοτεχνία και στις Πολιτισμικές Σπουδές. Η Bezaitis μπορεί να έχει μια εκπληκτική καριέρα ως ερευνήτρια της Intel αλλά, όπως λέει η ίδια, οι σπουδές της στην λογοτεχνία, εξερευνώντας τα νεωτεριστικά λογοτεχνικά κινήματα, στο πλαίσιο των νέων τεχνολογικών εξελίξεων, τελικά την οδήγησαν σε αυτόν την αγορά εργασίας. Η Bezaitis αισθάνθηκε ότι είχε μάθει για «την μεταβαλλόμενη φύση της καθημερινής ζωής» και ήταν αυτή η έμφαση που σφυρηλάτησε την ενδιαφέρουσα καριέρα της.
Η Maria Bezaitis επικεντρώνεται στο πώς ο καταιγισμός των προσωπικών δεδομένων μπορεί να διαμορφώσει νέα επιχειρηματικά μοντέλα.
Η μεγάλη πρόκληση για τους αλγόριθμους και τις νέες τεχνολογίες είναι να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε για το τι σημαίνει να χτίζουμε διασυνδέσεις - και τελικά σχέσεις - ανάμεσα σε πράγματα που δεν συνδέονται κατ' ανάγκη με κάποιον προφανή τρόπο.
Το ζήτημα που πρέπει να μας ανησυχεί, όπως τονίζει, είναι το πόση «ξενικότητα» δεχόμαστε.
Γιατί ξενικότητα;
Διότι οι κοινωνικές μας σχέσεις διαμεσολαβούνται όλο και περισσότερο από δεδομένα και τα δεδομένα μετατρέπουν τις κοινωνικές μας σχέσεις, σε ψηφιακές. Πράγμα που σημαίνει ότι οι ψηφιακές μας – πλέον – σχέσεις εξαρτώνται υπερβολικά από την τεχνολογία για να τους προσδώσει μια αίσθηση ευρωστίας, μια αίσθηση ανακάλυψης, μια αίσθηση έκπληξης αλλά και απρόσμενου.
Το κοινωνικό τοπίο αλλάζει, οι νέες τεχνολογίες δημιουργούν νέους περιορισμούς αλλά συγχρόνως και νέες ευκαιρίες για τους ανθρώπους.
Οι πιο σημαντικές αλλαγές, με τις οποίες ερχόμαστε σήμερα αντιμέτωποι, αφορούν τα δεδομένα και τον ρόλο που αυτά τα δεδομένα παίζουν στην διαμόρφωση των τύπων ψηφιακών σχέσεων που θα μπορούμε να δημιουργήσουμε στο μέλλον.
Οι οικονομίες του μέλλοντος εξαρτώνται από αυτό. Η μελλοντική κοινωνική μας ζωή εξαρτάται από αυτό.
Η Maria Bezaitis επισημαίνει ότι εκεί στην Intel (όπου εργάζεται) τα τελευταία χρόνια εξετάζουν τους τρόπους με τους οποίους οι ψηφιακές πλατφόρμες αναδιαμορφώνουν την καθημερινή μας ζωή. Ποια είδη νέων συνηθειών είναι εφικτά. Έχουν μάλιστα ερευνήσει τα είδη των ψηφιακών πλατφόρμων που μας έδωσαν την δυνατότητα να διαχειριστούμε τα υπάρχοντά μας, τα πράγματα που κάποτε περιοριζόντουσαν μόνο σε μας και τους φίλους μας, μέσα στα σπίτια μας, και να τα διαθέσουμε σε ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε.
Και κατέληξαν στο πολύ σημαντικό συμπέρασμα ότι καθώς αλλάζουν οι σχέσεις των ανθρώπων, προς τα αντικείμενα στην ζωή τους, έτσι αλλάζουν και οι σχέσεις τους με άλλους ανθρώπους.
Κι όμως, το ένα σύστημα σύστασης μετά το άλλο, χάνουν το παιχνίδι. Συνεχίζει τις προσπάθειες να προβλέψει τι χρειάζομαι, βασιζόμενο σε κάποιο παλιότερο χαρακτηρισμό του ποιος είμαι ή τι έχω κάνει μέχρι τώρα.
Η μια τεχνολογία ασφαλείας μετά την άλλη συνεχίζουν να σχεδιάζουν προστασία δεδομένων ως προς τις απειλές και επιθέσεις, κρατώντας με κλειδωμένη/-ο μέσα σε πραγματικά δύσκαμπτα είδη σχέσεων. Κατηγορίες όπως «φίλοι» και «οικογένεια», «επαφές» και «συνάδελφοι», δεν μου λένε τίποτα για τις πραγματικά προσωπικές μου σχέσεις.
Η τεχνολογία μας «ενώνει» - ή είναι το οδόφραγμα που μας αποξενώνει από τους ανθρώπους και τις ιδέες που δεν γνωρίζουμε; Και τι γίνεται για να το σταματήσουμε αυτό;
Τι θα συνέβαινε αν οι τεχνολογίες μπορούσαν να παρέμβουν ώστε να διαταραχθεί η ισορροπία συγκεκριμένων τύπων σχέσεων;
Πρέπει να αλλάξουμε την πεπατημένη. Και πρέπει να την αλλάξουμε προκειμένου να ενεργοποιήσουμε νέα είδη τεχνολογιών σαν βάση για νέα είδη επιχειρήσεων.
Πώς θα μπορούσαμε να δούμε διαφορετικά τις σχέσεις μας με τις τεχνολογίες, πράγματα που ουσιαστικά γίνονται κοινωνικοί μέτοχοι από μόνα τους;
>>> Δείτε με ελληνικούς υπότιτλους το βίντεο «The surprising need for strangeness», με την Maria Bezaitis να μιλάει στο TED για την αναπάντεχη ανάγκη μας για παραδοξότητα:
Το βίντεο είναι μεταφρασμένο σε 29 γλώσσες. Για να το δείτε στην γλώσσα επιλογής σας, στα ελληνικά για παράδειγμα,
κλικ στο «κουμπάκι» Υπότιτλοι (Subtitles/CC) που βρίσκεται αριστερά από το Ρυθμίσεις και είναι το πρώτο εικονίδιο κάτω δεξιά > Ρυθμίσεις (το «κουμπάκι» με την ροδέλα) > Υπότιτλοι (Subtitles/CC) > English (Αγγλικά) > Greek ( Ελληνικά).
https://osarena.net/paradoxotita-i-tehnologia-den-tha-hreiazetai-ton-anthropo
ΠΡΕΖΑ TV
10-12-2016
Μοναδικότητα
Ο κύριος Ray Kurzweil είναι συγγραφέας, εφευρέτης, φουτουριστής και υπερ-εγκέφαλος του ΜΙΤ. Ο Kurzweil είναι ιδρυτής του πανεπιστημίου νέων τεχνολογιών Singularity και του παγκόσμιου μουσικού συστήματος για άτομα με μαθητικές δυσκολίες Kurzeil. Έχει αποσπάσει πολλά διεθνή βραβεία, διαθέτει 17 τιμητικά ντοκτορά ενώ θεωρείται ο διάδοχος και συνεχιστής του Τόμας Έντισον. Το περιοδικό Forbes αναφέρεται σε αυτόν ως «η απόλυτη μηχανή σκέψης».
-Όπως λοιπόν, υποστηρίζει ο κύριος Ray Kurzweil:
Μέχρι το τέλος της δεκαετίας, οι υπολογιστές θα είναι το ίδιο έξυπνοι με τον άνθρωπο. Μέχρι το 2045, θα γίνουμε αθάνατοι.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του, το τέλος του ανθρώπινου πολιτισμού, όπως τον ξέρουμε, απέχει περίπου 35 χρόνια.
Αυτό επειδή, σύμφωνα με την θεωρία του, πλησιάζουμε σε μια στιγμή που οι υπολογιστές θα καταστούν ευφυείς, και όχι απλώς ευφυείς αλλά πιο ευφυείς από τους ανθρώπους. Όταν αυτό συμβεί, η ανθρωπότητα -το σώμα μας, το μυαλό μας, ο πολιτισμός μας- θα έχουν πλήρως και αμετάκλητα μεταποιηθεί. Πιστεύει ότι αυτή η στιγμή, όχι μόνο δεν είναι αναπόφευκτη, αλλά επίκειται.
Η υπολογιστική ισχύς αυξάνει με ταχυτάτους ρυθμούς και αυτό συνεπάγεται πως θα μπορούσε να έρθει θεωρητικά η στιγμή που, οι υπολογιστές θα είναι τόσο ικανοί, όσο η ανθρώπινη νοημοσύνη. Τεχνητή νοημοσύνη!
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να θεωρήσουμε ότι οι υπολογιστές θα σταματήσουν να γίνονται πιο ισχυροί. Θα συνεχίσουν την ανάπτυξη, έως ότου γίνουν πολύ πιο έξυπνοι από ό,τι είμαστε. Ο ρυθμός της ανάπτυξης θα συνεχίσει να αυξάνεται, επειδή θα αναλάβουν κάποια στιγμή μόνοι τους την ανάπτυξή τους, αντί του πιο αργόστροφου δημιουργού τους.
Στον αντίποδα όλων αυτών των απόψεων και προκλήσεων, εύλογα προκύπτουν καποια φιλοσοφικά η και ηθικά ερωτήματα:
Έστω ότι δημιουργήσαμε έναν υπολογιστή που μιλάει και ενεργεί σαν άνθρωπος:
Αυτό συνεπάγεται πως ο υπολογιστής αισθάνεται όπως ο άνθρωπος?
Ή άραγε, είναι απλά και μόνο ένα εξαιρετικό σύνθετο μηχάνημα χωρίς όμως αυτήν την μυστηριώδη ικανότητα της συνείδησης?
Mε ποιον τρόπο μπορούμε να το ξέρουμε αυτό?
-Εμβαθύνοντας, προκύπτουν και κάποια ακόμα θεμελιώδη ερωτήματα:Η ανάγκη (;) μας για την Παραδοξότητα για το «Ξένο», το πρωτόγνωρο [Strangeness]. Η μεγάλη πρόκληση για τους αλγόριθμους και τις νέες τεχνολογίες είναι να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε για το τι σημαίνει να χτίζουμε διασυνδέσεις - και τελικά σχέσεις - ανάμεσα σε πράγματα που δεν συνδέονται κατ' ανάγκη με κάποιον προφανή τρόπο.
Από την στιγμή που μπορώ να μεταφέρω την συνείδησή μου σε έναν υπολογιστή, είμαι ακόμα εγώ?
Ποιος αποφασίζει ποιος θα είναι αθάνατος?
Θα υπάρχει Reset?
Ποιος διαμορφώνει την διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε αισθανόμενο και μη αισθανόμενο?
Καθώς θ' αγγίζουμε την αθανασία, οι ζωές μας εξακολουθούν να έχουν νόημα?
Αν νικήσουμε τον θάνατο, μήπως τελικά, χάσουμε την ανθρωπιά μας?
>>> Δείτε περισσότερα: Ray Kurzweil: Το 2045 ένωση ανθρώπου-υπολογιστή και η Μοναδικότητα. http://osarena.net/news/ray-kurzweil-to-2045-enosi-anthropou-ipologisti-ke-i-monadikotita.html
Παραδοξότητα - Strangeness
Σύμφωνα με αυτήν την θεωρία (?), η τεχνολογία θα φτάσει στο σημείο που θα προσπεράσει τον άνθρωπο, μην έχοντάς τον ανάγκη. Δηλαδή, θα μπορεί να εξελίσσεται μόνη της.
Δεδομένου όλων αυτών με την Τεχνητή Νοημοσύνη που πλέον είναι σε μεγάλη διάσταση, η νέα αυτή θεωρία (;) αποκτά ένα ιδιαίτερο νόημα.
Η λέξη «strangeness» έχει διάφορες ερμηνείες στα αγγλικά, νομίζω όμως πως η πιο επικρατούσα για τον όρο είναι η «παραδοξότητα» και η «ξενικότητα».
Εν πάση περιπτώσει, η θεωρία (;) ότι η τεχνολογία θα φτάσει σε τέτοιο επίπεδο που όχι απλά θα προσπεράσει τον άνθρωπο, αλλά δεν θα τον έχει καν ανάγκη αφού θα μπορεί να εξελίσσεται μόνη της, μπορεί να έχει διάφορες συνέπειες που ίσως δεν μπορεί καν να τις βάλει ο νους μας.
Υπάρχει όμως και κάποια η οποία ισχυρίζεται πως την έχουμε ανάγκη.
Maria Bezaitis: Η αναπάντεχη ανάγκη μας για παραδοξότητα (strangeness)
Από την φοβία για το «ξένο», το άγνωστο και παράδοξο, περνάμε στην ανάγκη μας για αυτό.
Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζεται η Maria Bezaitis, ερευνήτρια και κύριος μηχανικός (principal engineer) στα εργαστήρια της Intel και, μεταξύ άλλων, κάτοχος διδακτορικού (από το Πανεπιστήμιο Duke), στην Γαλλική Λογοτεχνία και στις Πολιτισμικές Σπουδές. Η Bezaitis μπορεί να έχει μια εκπληκτική καριέρα ως ερευνήτρια της Intel αλλά, όπως λέει η ίδια, οι σπουδές της στην λογοτεχνία, εξερευνώντας τα νεωτεριστικά λογοτεχνικά κινήματα, στο πλαίσιο των νέων τεχνολογικών εξελίξεων, τελικά την οδήγησαν σε αυτόν την αγορά εργασίας. Η Bezaitis αισθάνθηκε ότι είχε μάθει για «την μεταβαλλόμενη φύση της καθημερινής ζωής» και ήταν αυτή η έμφαση που σφυρηλάτησε την ενδιαφέρουσα καριέρα της.
Η Maria Bezaitis επικεντρώνεται στο πώς ο καταιγισμός των προσωπικών δεδομένων μπορεί να διαμορφώσει νέα επιχειρηματικά μοντέλα.
Η μεγάλη πρόκληση για τους αλγόριθμους και τις νέες τεχνολογίες είναι να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε για το τι σημαίνει να χτίζουμε διασυνδέσεις - και τελικά σχέσεις - ανάμεσα σε πράγματα που δεν συνδέονται κατ' ανάγκη με κάποιον προφανή τρόπο.
Το ζήτημα που πρέπει να μας ανησυχεί, όπως τονίζει, είναι το πόση «ξενικότητα» δεχόμαστε.
Γιατί ξενικότητα;
Διότι οι κοινωνικές μας σχέσεις διαμεσολαβούνται όλο και περισσότερο από δεδομένα και τα δεδομένα μετατρέπουν τις κοινωνικές μας σχέσεις, σε ψηφιακές. Πράγμα που σημαίνει ότι οι ψηφιακές μας – πλέον – σχέσεις εξαρτώνται υπερβολικά από την τεχνολογία για να τους προσδώσει μια αίσθηση ευρωστίας, μια αίσθηση ανακάλυψης, μια αίσθηση έκπληξης αλλά και απρόσμενου.
Το κοινωνικό τοπίο αλλάζει, οι νέες τεχνολογίες δημιουργούν νέους περιορισμούς αλλά συγχρόνως και νέες ευκαιρίες για τους ανθρώπους.
Οι πιο σημαντικές αλλαγές, με τις οποίες ερχόμαστε σήμερα αντιμέτωποι, αφορούν τα δεδομένα και τον ρόλο που αυτά τα δεδομένα παίζουν στην διαμόρφωση των τύπων ψηφιακών σχέσεων που θα μπορούμε να δημιουργήσουμε στο μέλλον.
Οι οικονομίες του μέλλοντος εξαρτώνται από αυτό. Η μελλοντική κοινωνική μας ζωή εξαρτάται από αυτό.
Η Maria Bezaitis επισημαίνει ότι εκεί στην Intel (όπου εργάζεται) τα τελευταία χρόνια εξετάζουν τους τρόπους με τους οποίους οι ψηφιακές πλατφόρμες αναδιαμορφώνουν την καθημερινή μας ζωή. Ποια είδη νέων συνηθειών είναι εφικτά. Έχουν μάλιστα ερευνήσει τα είδη των ψηφιακών πλατφόρμων που μας έδωσαν την δυνατότητα να διαχειριστούμε τα υπάρχοντά μας, τα πράγματα που κάποτε περιοριζόντουσαν μόνο σε μας και τους φίλους μας, μέσα στα σπίτια μας, και να τα διαθέσουμε σε ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε.
Και κατέληξαν στο πολύ σημαντικό συμπέρασμα ότι καθώς αλλάζουν οι σχέσεις των ανθρώπων, προς τα αντικείμενα στην ζωή τους, έτσι αλλάζουν και οι σχέσεις τους με άλλους ανθρώπους.
Κι όμως, το ένα σύστημα σύστασης μετά το άλλο, χάνουν το παιχνίδι. Συνεχίζει τις προσπάθειες να προβλέψει τι χρειάζομαι, βασιζόμενο σε κάποιο παλιότερο χαρακτηρισμό του ποιος είμαι ή τι έχω κάνει μέχρι τώρα.
Η μια τεχνολογία ασφαλείας μετά την άλλη συνεχίζουν να σχεδιάζουν προστασία δεδομένων ως προς τις απειλές και επιθέσεις, κρατώντας με κλειδωμένη/-ο μέσα σε πραγματικά δύσκαμπτα είδη σχέσεων. Κατηγορίες όπως «φίλοι» και «οικογένεια», «επαφές» και «συνάδελφοι», δεν μου λένε τίποτα για τις πραγματικά προσωπικές μου σχέσεις.
Η τεχνολογία μας «ενώνει» - ή είναι το οδόφραγμα που μας αποξενώνει από τους ανθρώπους και τις ιδέες που δεν γνωρίζουμε; Και τι γίνεται για να το σταματήσουμε αυτό;
Τι θα συνέβαινε αν οι τεχνολογίες μπορούσαν να παρέμβουν ώστε να διαταραχθεί η ισορροπία συγκεκριμένων τύπων σχέσεων;
Πρέπει να αλλάξουμε την πεπατημένη. Και πρέπει να την αλλάξουμε προκειμένου να ενεργοποιήσουμε νέα είδη τεχνολογιών σαν βάση για νέα είδη επιχειρήσεων.
Πώς θα μπορούσαμε να δούμε διαφορετικά τις σχέσεις μας με τις τεχνολογίες, πράγματα που ουσιαστικά γίνονται κοινωνικοί μέτοχοι από μόνα τους;
>>> Δείτε με ελληνικούς υπότιτλους το βίντεο «The surprising need for strangeness», με την Maria Bezaitis να μιλάει στο TED για την αναπάντεχη ανάγκη μας για παραδοξότητα:
Το βίντεο είναι μεταφρασμένο σε 29 γλώσσες. Για να το δείτε στην γλώσσα επιλογής σας, στα ελληνικά για παράδειγμα,
κλικ στο «κουμπάκι» Υπότιτλοι (Subtitles/CC) που βρίσκεται αριστερά από το Ρυθμίσεις και είναι το πρώτο εικονίδιο κάτω δεξιά > Ρυθμίσεις (το «κουμπάκι» με την ροδέλα) > Υπότιτλοι (Subtitles/CC) > English (Αγγλικά) > Greek ( Ελληνικά).
https://osarena.net/paradoxotita-i-tehnologia-den-tha-hreiazetai-ton-anthropo
ΠΡΕΖΑ TV
10-12-2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου